Ruminatiestoornis is een aandoening waarbij een persoon herhaaldelijk en bewust voedsel dat al gekauwd en ingeslikt is, terug in de mond laat komen, opnieuw kauwt en weer inslikt of uitspuugt.
Ruminatiesyndroom is zeldzaam, maar het syndroom is waarschijnlijk ondergediagnosticeerd in de klinische praktijk. Ruminatiestoornis wordt soms verward met eetstoornissen zoals boulimia, maar is een aparte gastro-intestinale aandoening.
Josefsson et al. (2021) stellen dat de wereldwijde prevalentie van ruminatiesyndroom 3,1% is, met depressie, angst, BMI en vrouwelijk geslacht als significante factoren. Fredericks et al. (1998) melden dat tot 10% van de institutioneel opgenomen personen met ernstige of diepe mentale retardatie ruminatiestoornis heeft.
Symptomen omvatten regurgitatie van onverteerd of deels verteerd voedsel, gewichtsverlies en misselijkheid. Oorzaken zijn niet volledig bekend, maar stress en angststoornissen spelen een rol. Behandeling bestaat uit gedragstherapie, medicatie en aanpassingen in eetgewoonten.
Wat is ruminatiestoornis?
Ruminatiestoornis is een gedragsstoornis waarbij een persoon herkauwt: onverteerd of gedeeltelijk verteerd voedsel wordt uit de maag opgebracht, opnieuw gekauwd en doorgeslikt of uitgespuugd. Dit proces is bewust en vindt plaats zonder misselijkheid, kokhalzen of walging. Het kan verward worden met aandoeningen als boulimia of gastro-oesofageale refluxziekte.
Symptomen omvatten herhaaldelijk opgebracht voedsel, slechte adem, en gewichtsverlies. Oorzaken zijn niet exact bekend, maar stress lijkt een rol te spelen. De beste behandeling is vaak gedragstherapie om het herkauwen te stoppen.
Wat zijn de symptomen van ruminatiestoornis?
De symptomen van ruminatiestoornis omvatten herhaaldelijk opboeren of herkauwen van voedsel kort na de maaltijd. Volgens DSM-5 criteria moet dit gedrag minstens een maand voorkomen, niet exclusief tijdens episodes van anorexia of boulimia, en niet toewijsbaar aan een medische aandoening.
De regurgitatie is moeiteloos, zonder misselijkheid, en kan leiden tot gewichtsverlies of voedingsproblemen. Buikpijn of druk wordt vaak verlicht door de regurgitatie.
Chial et al. (2003) vonden dat 73% van de kinderen en adolescenten met ruminatiestoornis school of werk miste, en 46% was opgenomen vanwege symptomen. Het is belangrijk om een zorgprofessional te raadplegen bij aanhoudende symptomen, aangezien deze kunnen leiden tot complicaties zoals ongezond gewichtsverlies, slijtage van het gebit en sociale isolatie.
Wat zijn de onderliggende oorzaken van ruminatie syndroom?
De onderliggende oorzaken van een ruminatie syndroom zijn complex. Stressvolle gebeurtenissen en slechte copingmechanismen worden vaak geassocieerd met het ontstaan van de stoornis. Medische aandoeningen zoals gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) kunnen ook een rol spelen.
Psychologische factoren, zoals angststoornissen en psychiatrische ziekten, verhogen het risico. Bij individuen met intellectuele beperkingen komt het vaker voor. De studie van Amarnath, R., Abell, T., & Malagelada, J. (1986) meldt 12 gevallen van ruminatiestoornis bij volwassenen, waarvan negen significante persoonlijkheidsstoornissen hadden. Dit suggereert dat er een link is tussen ruminatie en psychische gezondheid.
Genetische aanleg wordt gesuggereerd, maar het exacte mechanisme is nog niet volledig begrepen. De combinatie van deze factoren leidt tot het onbewust aanleren van gedrag dat de regurgitatie van maaginhoud bevordert.
Is ruminatie van eten gerelateerd aan autisme?
Nee, ruminatiestoornis is niet direct gerelateerd aan autisme. Bij autismespectrumstoornis (ASD) kunnen andere eetproblemen voorkomen, zoals selectief eten door sensorische gevoeligheden. De prevalentie van ruminatie bij individuen met autisme is niet exact bekend, maar eetproblemen zijn wel vaker geassocieerd met ASD.
In sommige gevallen kan ruminatie bij kinderen met autisme voorkomen, maar het is geen gemeenschappelijk kenmerk van ASD.
Wat is de beste behandeling voor ruminatiestoornis?
De beste behandeling voor ruminatiestoornis is gedragstherapie, gecombineerd met ademhalingsoefeningen. Diaphragmatisch ademen ontspant de buik en helpt het middenrif correct te werken. Bij het eten: niet liggen, knieën buigen, handen plaatsen op de buik. Inademen diep, buik uitzetten, uitademen langzaam, buik indrukken. Herhaal meerdere keren.
Individuen moeten elke hap goed kauwen en symptomen herkennen. Medicatie zoals protonpompremmers, esomeprazol of omeprazol, kan voorgeschreven worden. Medicijnen werken in samenhang met een zorgprofessional of psycholoog om een gepersonaliseerd plan te ontwikkelen.
Is medicatie effectief voor ruminatie?
Nee, medicatie wordt niet als de beste behandeloptie voor ruminatiestoornis beschouwd. Gedragstherapie staat centraal; het leert controle over het ruminatieproces. Ademhalingsoefeningen, zoals diafragmatische ademhaling, zijn essentieel. Deze techniek helpt het middenrif correct te gebruiken en de buik te ontspannen.
Soms worden medicijnen zoals protonpompremmers, esomeprazol of omeprazol voorgeschreven, maar deze werken in combinatie met gedragstherapie.
Waarom werken ademhalingsoefeningen voor ruminatiestoornis?
Ademhalingsoefeningen werken goed voor het ruminatiestoornis omdat ze effectief de neiging tot herkauwen stoppen. Volgens Halland et al. (2016) in “Neurogastroenterology & Motility”, helpt diafragmatisch ademen, versterkt met biofeedbacktherapie, bij het verminderen van ruminatie bij personen met het syndroom.
Deze techniek beïnvloedt mogelijk de functie van de bovenste slokdarmsfincter en de slokdarm-maagovergang. Door het diafragma correct te gebruiken, krijgen individuen controle over de spieren die betrokken zijn bij de regurgitatie.
Het oefenen van deze ademhalingstechniek helpt de symptomen te verlichten door een concurrerend mechanisme te initiëren dat maladaptief gedrag, zoals herkauwen, tegengaat. Uiteindelijk kunnen mensen met het ruminatiesyndroom beter hun aandoening beheren en de kwaliteit van leven verbeteren.
Is ruminatiestoornis een eetstoornis?
Ja, ruminatiestoornis wordt geclassificeerd als een voedings- en eetstoornis in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Vijfde Editie (DSM-5).
Volgens Eckern, Stevens en Mitchell (1999) in ‘The International Journal of Eating Disorders’, voldeed zeven van de acht vrouwelijke deelnemers met ruminatie aan de huidige of eerdere criteria voor een Axis I-stoornis, waarvan vijf een huidige of eerdere eetstoornis hadden. Het syndroom komt exclusief voor buiten de context van anorexia of boulimia nervosa en is niet toe te schrijven aan een verstoring in de voedselinname.
What is regurgitatie versus ruminatie?
Regurgitatie en ruminatie zijn twee verschillende aandoeningen. Regurgitatie is het terugstromen van onverteerd of gedeeltelijk verteerd voedsel vanuit de maag naar de mond. Dit gebeurt vaak zonder misselijkheid of krachtig overgeven. Het kan veroorzaakt worden door medische condities zoals gastro-oesofageale refluxziekte of gastroparese.
Ruminitatie is een gedragsstoornis waarbij een persoon voedsel opzettelijk terugbrengt, herkauwt en opnieuw inslikt. Dit gedrag is bewust en treedt meestal kort na de maaltijd op. Ruminitatiesyndroom kenmerkt zich door een toename van de abdominale druk. De oorzaken van beide aandoeningen zijn verschillend en ze manifesteren zich op unieke wijzen.
