Succesverhalen

Over je ziekte zegevieren is een van de moeilijkste dingen die iemand met een eetstoornis kan doen. Maar het is mogelijk, en het zeker waard. Bij Imani geloven we dat onze cliënten met wilskracht en hard werken succesvol kunnen herstellen en hun beste en meest vervullende levens kunnen leiden.

We hebben deze rotsvaste overtuiging omdat we al vele malen de levens van mensen hebben zien transformeren dankzij de gave van herstel. Een paar van onze vorige cliënten delen hier hun succesverhalen, om te laten zien hoe mogelijk en geweldig de genezingsreis voor hen is geweest - net zoals het voor jou zowel mogelijk als geweldig kan zijn.

"Ik heb altijd mijn bedenkingen gehad bij de herstelsector in Kaapstad. Het is moeilijk om erop te vertrouwen dat iemand het beste met je voorheeft, gezien de grote omloopsnelheid van cliënten in de vele behandelingscentra in en rond de stad. Toen ik bij Imani voor de deur stond, met mijn tas in mijn hand, was ik gebroken en wanhopig op zoek naar hulp. Ik werd begroet met liefde, medeleven en begrip. Ik kreeg de verzekering dat het leven beter zou worden als ik bereid was er een beetje moeite voor te doen. Ik vond hier structuur, een gevoel erbij te horen en toegang tot een schat aan informatie en ervaring. Imani werd snel mijn thuis, het eerste dat ik in jaren had, en mijn tijd daar was niets anders dan levensveranderend."

- David C

"Ik kwam ergens terecht waar ED-behandeling centraal stond, omdat ik na een eerste behandeling voor verslaving merkte dat mijn ED niet op dezelfde manier behandeld of gemanaged kon worden.

Ik had zorg en steun nodig van mensen die op de hoogte waren van ED, zodat ik niet terug kon glijden in oud gedrag. Ik wilde in contact komen met andere mensen met ED die wilden herstellen en met wie ik me kon identificeren, mensen die dagelijks met dezelfde dingen worstelden als ik en die de zeer specifieke waanzin van mijn gedachten en gewoonten rond eten begrepen.

Ik had groepen en therapie nodig die speciaal georchestreerd waren om de muren die mijn ED om me heen had opgebouwd neer te halen en om me te helpen mezelf op een andere manier te gaan zien. In andere verslavingscentra waren bepaalde rituelen en ED-gewoonten rond mijn eten onopgemerkt gebleven, maar deze hielden me verslaafd.

Ik koos ervoor om naar een specifiek ED-centrum zoals Imani te gaan, zodat ik de specifieke hulpmiddelen kon krijgen die nodig waren om deze gewoonten te doorbreken en zo los te komen van mijn ED." - Anorexia 25

"Imani gaf me een veilige ruimte om te beginnen met het volledig verwerken van de onderliggende problemen van mijn verslaving en eetstoornis. Imani hielp me structuur aan te brengen en een evenwichtige dagelijkse routine te ontwikkelen, die ik nu in mijn dagelijks leven toepas. Ik begon voor het eerst gezonde relaties aan te gaan en leerde hoe belangrijk het is om op mezelf te vertrouwen en op de grenzen die ik stel. Het counselingteam hielp me met mijn familie-interacties en leerde me waardevolle copingmechanismen om met moeilijke situaties om te gaan. Imani gaf me letterlijk mijn leven terug en ik ben voor altijd dankbaar." - Tamara (Eetstoornis)

"Ik werd naar Imani verwezen door mijn begeleider van een verslavingsbehandelingscentrum waar ik wanhopig terecht was gekomen na mijn vierde terugval in alcohol en drugs. Ik had 4 jaar doorgebracht in de kamers van de AA, NA en OA en had periodes van clean time, maar ik kon nooit blijvende abstinentie vinden. Mijn grootste strijd ging over mijn eetstoornis, die mijn leven volledig beheerste en waarvan ik het gevoel had dat herstel voor mij onmogelijk was.

Bij Imani maakte ik kennis met een liefdevolle en duurzame manier van eten. In het begin vond ik het moeilijk om me daaraan aan te passen, maar met alle hulp van het personeel en de andere patiënten kon ik mijn aanvankelijke angsten en obstakels overwinnen in een veilige en verzorgende omgeving. Het programma hielp me om mezelf onder ogen te zien en de echte problemen die ten grondslag lagen aan mijn eetstoornisgedrag en -houding. Ik vertrouwde volledig op de zeer competente medewerkers die me uitdaagden toen ik vastzat in zelfdestructieve patronen en die me koesterden en opbouwden toen ik dat nodig had.

Ik ben nu al enige tijd van mijn eetstoornis af en kan enorme veranderingen in mijn leven aan, dankzij de solide basis van herstel en de voortdurende steun die ik van de mensen bij Imani heb gekregen." - Anoniem

“Ik herinner me dat ik bij Imani binnenkwam en er zeker van was dat ik er slechts twee weken zou blijven. Uiteindelijk bleef ik vier maanden. In die tijd ging ik van de overtuiging dat ik niet geholpen kon worden naar de zekerheid dat het wel kon, zolang ik ervoor openstond. Ik begon in te zien wat mogelijk was. Elke dag groeit dat besef meer, hoe langer ik verbonden blijf en me inzet. Ik leer meer over mezelf en hoe ik mijn weg in de wereld wil vinden. Eigenlijk begon dat allemaal toen ik aan mijn herstel begon, wat van start ging toen ik bij Imani binnenkwam.

Ik had hulp nodig om te leren omgaan met dingen uit mijn verleden en met het leven in het algemeen. Er werd mij een manier getoond die voor mij werkte en die me hielp. Ik voelde me gesteund terwijl ik leerde en alles 'uitpakte'. Het was vaak pijnlijk en dat is het nog steeds, maar met de steun die ik kreeg - en nog steeds krijg - ben ik in staat geweest om door te gaan. Vaak struikelend, maar toch vooruitgaand. Ik ben zo dankbaar voor deze reis, hoe uitdagend het ook is. Voor mij is het zo de moeite waard geweest. Als ik denk aan hoeveel ik heb kunnen bereiken en groeien, word ik bijna tot tranen toe geroerd.” – Kyla

"Als ik een terugspoelknop voor mijn leven had, zou ik je terugbrengen naar Kerstmis 2008. Het zou er heel anders uitzien. Vijf jaar geleden was ik een compleet verloren, boos, depressief en haatdragend meisje. Op 22-jarige leeftijd dacht ik dat ik alles wist over de wereld, maar in werkelijkheid wist ik niet eens hoe ik moest leven. Ik zat volledig gevangen en werd gecontroleerd door mijn eetstoornis, ik wist het alleen niet. Ik was in zo'n ontkenningsfase dat ik geloofde dat ik niet echt een probleem met eten had, ook al dacht ik elke seconde van de dag na over eten en alles wat ermee te maken had: wat ik wel/niet mocht, hoeveel/hoe weinig ik mocht hebben, hoeveel ik woog, calorieën, voedselbeperkingen, demotiverende eetbuien en eten kwijtraken door het gebruik van laxeermiddelen en urenlang intens sporten. Mezelf meer dan 20 keer per dag wegen was gewoon voor mij. Elke dag als ik wakker werd, zonk mijn hart omdat ik wist dat ik weer een dag zou moeten leven om mezelf te dwingen mijn zelfopgelegde regels te volgen.

Vroeger kon ik de eetbuien 'onder controle' houden, maar uiteindelijk was ik er niet meer zeker van of ik het huis wel uit zou komen zonder dat het me zou besluipen. Ik gaf toe aan de drang en legde me neer bij constant eten en het eten weer kwijtraken. En toen het eten kwijtraken te veel werd, gaf ik toe en at ik gewoon. Ik deed geen moeite meer om te vechten tegen de machteloosheid over mijn eetstoornis. Ik dacht dat dit het einde van mijn leven was. Ik had zoveel fysieke, mentale en emotionele problemen dat ik letterlijk nergens heen kon. Het eten maakte me in alle opzichten kapot.

Ik kon maar niet begrijpen wat er met me mis was. Waarom leek iedereen controle te hebben over zijn eten en gewicht? Iets in mij wist, ondanks alles, dat er een andere manier moest zijn. Het was maar een klein sprankje hoop; per slot van rekening was ik het grootste deel van mijn leven zo geweest. Maar dit sprankje hoop was net genoeg om me te motiveren om hulp te vragen. Ik vroeg mijn ouders, die zich nooit echt bewust waren geweest van de omvang van mijn ziekte vanwege de geheimzinnigheid eromheen, om hulp. Ik vloog het Verenigd Koninkrijk uit en zat 4 maanden in een zorginstelling totdat ik Imani vond.

Er is iets ongelooflijk krachtigs en speciaals aan Imani. Het was de eerste plek waar men oprecht begrip toonde voor eetstoornissen en waar ik de kans kreeg om emotioneel en lichamelijk te genezen en me tegelijkertijd spiritueel te ontwikkelen. Ik werd aangemoedigd door de ondersteunende counselors en herstelassistenten, van wie velen zelf hetzelfde pad hadden bewandeld, om eerlijk te zijn over mijn gevoelens, mijn ziekte en alles wat ik verborgen hield. Het was de veilige omgeving die ik nodig had om een aantal van de meest pijnlijke en beschamende aspecten van mijn eetstoornis te kunnen verwerken.

Mijn vroege herstel van mijn eetstoornis was erg moeilijk. Het was een lang proces dat strikte eerlijkheid en totale toewijding vereiste. Soms dacht ik dat ik het niet meer kon. Maar altijd Imani kwam tussenbeide en hield me sterk toen ik niets meer in me had. Ik wist het toen nog niet, maar het was de eerste stap naar de rest van mijn leven.

Tegenwoordig volg ik hetzelfde 12-stappenprogramma dat Imani me vier jaar geleden voorstelde en ben ik al iets meer dan 3,5 jaar 'clean' van mijn eetstoornis. Mijn lichaam heeft zijn gezonde gewicht gevonden zonder dat ik er iets voor hoefde te doen en is al 2 jaar onveranderd, zo wonderbaarlijk als dat nog klinkt. Kerstmis en Pasen zorgen er niet langer voor dat ik me wil verstoppen. Kleine dingen die ik waardeer in mijn herstel zijn onder andere het eten van voedsel waar ik ooit bang voor was, uit eten gaan in restaurants en voedselkeuzes maken op basis van wat ik wil of nodig heb, in plaats van volgens de regels van mijn eetstoornis. Ik heb geleerd wat mijn grenzen zijn rond eten en bewegen om mijn herstel veilig te houden.

Imani's liefde, zorg en steun, niet alleen tijdens de behandeling maar ook in de maanden daarna, hebben ervoor gezorgd dat ik mijn grootste levensprestatie heb kunnen behalen: het succesvol doorlopen van het laatste jaar van mijn studie psychologie en het schrijven van een proefschrift over eetstoornissen voor mijn Honours. Ik wil nu anderen helpen en iets teruggeven van wat ik in zo'n overvloed heb gekregen.

Mijn ethos is nu dat, hoe pijnlijk het leven ook kan zijn, omgaan met gevoelens en niet terugvallen in eetstoornissen de enige manier is waarop ik mijn leven kan leiden. Dag voor dag. Mijn herstel is me zo dierbaar: het was het gevecht waard en ik had mezelf bijna opgegeven. Imani gaf me echter niet op, en zal voor altijd de eer krijgen voor het leggen van de fundering van mijn leven in herstel. Daar ben ik ze voor altijd dankbaar voor." - Phillipa R (Eetstoornis)

"Beste Alison,

Ik kan niet geloven dat het bijna een jaar geleden is dat ik wanhopig en radeloos contact met je opnam over LW. LW was ernstig ziek en leed aan anorexia, boulimia en alcoholverslaving. In de loop van de afgelopen vijf jaar was haar ziekte steeds erger geworden. Er leek geen einde aan te komen. Een enorm verdriet overschaduwde alles; door uitputting en een kooi van angst naast LW hadden we elk sprankje levensvreugde verloren. LW's ziekte beheerste alles. Het werd mijn enige doel om haar in leven te houden en zo veel als mogelijk te beschermen. Het leven was eng en onvoorspelbaar - we overleefden op tranen, stress en adrenaline. De toekomst leek ronduit angstaanjagend.

Toen LW op maandagochtend 26 november bij jou aankwam, was ze zwak en gebroken, emotioneel gekweld en volledig uitgeput. De week daarna bracht ik snikkend door, terwijl ik me afvroeg hoe mijn lieve dochter in hemelsnaam zo had kunnen lijden. Welke wrede speling van het lot had haar gevonden en haar zo vreselijk en wanhopig laten lijden.

Ik kan jou en Imani niet genoeg bedanken omdat jullie LW haar leven hebben teruggegeven. Jullie zorg, consistentie en liefde, jullie regels, jullie beloningen en jullie sancties, jullie opvoeding, jullie uitdagingen en jullie geloof in de menselijke geest hebben zoveel bereikt. Ik zal jullie voor altijd oprecht dankbaar blijven.

Wil je alstublieft mijn liefde en dank overbrengen aan ieder lid van je team? Ik weet dat iedereen die deel uitmaakt van jullie gemeenschap bij Imani, een bijdrage heeft geleverd aan het redden van het leven van mijn dochter. Ze hebben haar weer een leven teruggegeven, en ik kan jullie niet daar niet genoeg voor bedanken.

Er bestaat geen glazen bol over wat de toekomst zal brengen. Ik weet dat LW op haar weg uitdagingen zal blijven tegenkomen. Voor nu is er echter zoveel om dankbaar voor te zijn; ze heeft een toekomst om naar uit te kijken waar ze enthousiast over is en een wereld vol mogelijkheden in het verschiet. In bredere zin heb je ook een gezin gered. Toen ik Imani in januari bezocht, werd ik aangemoedigd om een bijeenkomst van Al Anon in Kaapstad bij te wonen. Nadat ik daar troost had gevonden, begon ik bijeenkomsten in Londen bij te wonen. Ik heb onderweg zoveel geleerd en de transformerende en helende effecten van Imani hebben zich ook uitgespreid naar ons, hier in het VK. LW's broers en zussen zijn nu ook gelukkiger. 'Verder gaan met leven' en weer normaliteit vinden is nu haalbaar geworden.

Ontzettend bedankt voor alles wat jullie doen. Het is onmogelijk om in woorden te vatten wat jullie hebben bereikt en ik dank jullie uit de grond van mijn hart. Ik weet dat LW naar het ambulante programma van Imani zal gaan en ik ben dankbaar dat dit contact voorlopig blijft bestaan. Ik wil graag geloven dat een deel van Imani voor altijd bij LW zal blijven.

Met liefde en dank"

- JW

"Door de jaren heen ben ik herhaaldelijk opgenomen in ziekenhuizen. Ik ging er constant weer in en uit en kon me niet van deze draaideur verlossen. Ik was wanhopig. Mijn familie was wanhopig. Ik had therapie nodig in plaats van alleen maar aanvullende voeding. Na 17 jaar ziekte had ik een behandeling voor de langere termijn nodig. Deze was niet beschikbaar in de Britse publieke gezondheidszorg en privé was simpelweg geen optie. Ik werd afgeschreven als een 'chronisch' geval en ging over op een meer palliatieve vorm van zorg.

Ik gaf de hoop op.

Toen zei iets in mijn hoofd dat ik het nog een laatste kans moest geven. Ik kwam naar Zuid-Afrika en ben nu 15 maanden in intensieve behandeling. In deze instelling vond ik hoop, mededogen en verzorging. Hier werkten mensen die gespecialiseerd waren in eetstoornissen en sommigen die er zelf ervaring mee hadden, en die mij hand in hand, samen, langzaam en ongelooflijk geduldig brachten naar waar ik nu ben.

Mijn reis naar herstel is nog lang niet voorbij, maar ik zie nu een toekomst. Ik heb dromen. En er kwam geen sondevoeding aan te pas. Ik kan mijn dankbaarheid niet genoeg uitdrukken.

Ik heb mijn leven terug." - Kath W

Inpatient Care

Outpatient Care

Reintegration Care

“We weten dat herstel niet makkelijk is. Maar we weten ook dat het het waard is.”