Orthorexia is een eetstoornis die zich kenmerkt door een obsessieve focus op gezond eten. Dit gaat verder dan algemeen gezond eten door een extreme zorg betreffende voedselkwaliteit en -zuiverheid. Het verschilt van algemeen gezond eten doordat het leidt tot rigide eetregels en vermijding van grote groepen voedingsmiddelen, wat psychologische en sociale problemen veroorzaakt.
Psychologische markers omvatten angst voor ongezond eten, constante gedachten over voedsel en een verstoord zelfbeeld. Gedragsmatig vertonen mensen met orthorexia compulsief gedrag rond voedselbereiding en-inname, en besteden ze overmatig veel tijd aan het plannen van hun dieet. De impact op het dagelijkse leven is enorm, met verstoorde sociale relaties en verminderd functioneren op andere vlakken tot gevolg.
Orthorexia beïnvloedt dagelijkse eetgewoonten door een zeer strikte controle over wat en hoe er gegeten wordt, wat leidt tot compulsief gedrag zoals het constant controleren van etiketten en het uitsluiten van voedselgroepen. Deze obsessie zorgt voor psychologische stress, waaronder angst en schuldgevoelens bij het afwijken van zelf opgelegde dieetregels.
Fysiek kan orthorexia leiden tot lichamelijke gezondheidsproblemen en voedingstekorten, doordat essentiële vitamines en mineralen worden gemist. Dit alles versterkt de mentale stress en kan verdere medische complicaties veroorzaken.
Hoe manifesteert orthorexia zich in dagelijkse eetgewoonten?
Orthorexia beïnvloedt dagelijkse eetgewoonten door zich strenge dieetregels op te leggen en extreme criteria voor voedselkeuze. Volgens Zickgraf, Ellis en Essayli (2019) wordt orthorexia nervosa (ON) gekenmerkt door obsessies met gezond eten en een rigide naleving van een als gezond waargenomen dieet.
Dit leidt tot een zeer gefocuste aandacht op voedselkwaliteit en-zuiverheid. Personen met orthorexia spenderen uren aan het voorbereiden van maaltijden om ervoor te zorgen dat deze voldoen aan strikte dieetnormen, weigeren vaak voedsel te eten dat als bewerkt of ongezond wordt beschouwd, en vermijden uit eten gaan uit angst de controle over hun voedselinname te verliezen.
Dit gedrag domineert hun dagelijks leven, waardoor sociale en psychologische stress ontstaat. Compulsief gedrag dat orthorexia versterkt, is het obsessief controleren van voedseletiketten, het besteden van aanzienlijke tijd aan het plannen van maaltijden en het geleidelijk elimineren van steeds meer voedselgroepen uit het dieet.
Deze restrictieve diëten kunnen leiden tot voedingstekorten en gezondheidsproblemen. Psychologische stress die de aanwezigheid van orthorexia signaleert, omvat angst en schuldgevoelens bij het afwijken van het dieet, evenals een toenemende isolatie van sociale activiteiten die rond eten zijn gecentreerd.
Welke dwangmatige gedragingen zijn gekoppeld aan orthorexia?
Mensen met orthorexia vertonen vaak compulsief gedrag, zoals overmatige maaltijdplanning, voedselvermijding en obsessieve ingrediëntencontrole. Dit gedrag is gelinkt aan perfectionisme, obsessief-compulsieve trekken, psychopathologie, eetstoornissen, diëten, een negatief lichaamsbeeld en een streven naar dunheid, terwijl geslacht en zelfwaardering over het algemeen ongerelateerd zijn, volgens McComb, S., & Mills, J. (2019) in hun onderzoek “Orthorexia nervosa: A review of psychosocial risk factors” gepubliceerd in Appetite.
Deze obsessieve focus op voedselzuiverheid en gezondheid kan leiden tot het ontwikkelen van strikte eetrituelen, het overmatig veel tijd besteden aan het onderzoeken van wat als gezond wordt beschouwd, en het vasthouden aan een zeer restrictief dieet. Dit gedrag kan niet alleen leiden tot aanzienlijke sociale en emotionele stress, maar ook tot een verstoring van het dagelijks leven. Gedachten over voedselverontreiniging en de angst om sociale bijeenkomsten te verliezen, dragen bij aan het geleidelijk elimineren van voedingsmiddelen, wat kan resulteren in ernstige medische gevolgen.
Welke psychologische stresssignalen wijzen op orthorexia?
Orthorexia gaat vaak gepaard met psychologische stress, waaronder angst, schuldgevoelens en een gevoel van falen als dieetregels worden overtreden. Deze aandoening kenmerkt zich door een obsessieve focus op ‘gezond’ eten, wat leidt tot strenge voedingsregels. Het overtreden van deze regels resulteert in intense angst en schuldgevoelens, wat de psychologische stress versterkt.
Strahler, J., Hermann, A., Walter, B., & Stark, R. (2018) benadrukken in hun onderzoek dat orthorexia nervosa een eetpatroon is dat epidemiologisch en klinisch relevant is, maar door de sterke conceptuele overlap met andere mentale gezondheidsproblemen en pathologische eetgewoonten, is er twijfel over de categorisering als een aparte mentale gezondheidsstoornis.
De obsessie met voedselkwaliteit en de angst voor ‘onzuiver’ voedsel leiden tot een streng, beperkend dieet. Deze obsessieve gedachten en compulsief eetgedrag weerspiegelen een diepere emotionele en psychologische nood. De constante obsessie met voeding en de angst om de zelfopgelegde voedingsregels te schenden, versterken een cyclus van angst en schuldgevoelens, wat kan resulteren in sociaal isolement en verstoord sociaal functioneren. De angst voor het verliezen van controle over het dieet en de voortdurende stress over voedselkeuzes kunnen leiden tot vermijdingsgedrag en een verstoord sociaal leven.
Deze aandoening is ook geassocieerd met cognitieve stoornissen, zoals vervormde overtuigingen over voeding en gezondheid, die kunnen leiden tot een verstoord lichaamsbeeld en zelfwaardering. Het herkennen en aanpakken van deze psychologische signalen is cruciaal voor de interventie en behandeling van orthorexia. Het benadrukken van het belang van vroege herkenning is essentieel om de negatieve impact op het mentale en sociale welzijn te verminderen.
Hoe beïnvloedt orthorexia de lichamelijke gezondheid?
Orthorexia kan aanzienlijke gevolgen hebben voor de lichamelijke gezondheid, variërend van ondervoeding tot verzwakte immuniteit en spijsverteringsproblemen. Deze obsessieve focus op gezond eten leidt tot restrictieve eetpatronen, waarbij essentiële voedingsstoffen onbedoeld worden geëlimineerd.
Dit kan resulteren in ernstige voedingstekorten en een inadequate inname van belangrijke voedingsstoffen zoals calcium en vitamine D, wat bijdraagt aan verzwakte botten en een verminderde immuniteit. Malmborg et al. (2017) benadrukken dat orthorexia nervosa vaker voorkomt bij studenten bewegingswetenschappen (84,5% vs. 65,4%), met mannen in deze groep die de hoogste prevalentie vertonen, wat het belang onderstreept van het aanpakken van deze aandoening, vooral in groepen die een hoger risico lopen.
Uit orthorexia komen voedingstekorten en een reeks gezondheidsproblemen. Door de strenge eetpatronen en de eliminatie van hele voedselgroepen zonder medische noodzaak, kunnen individuen essentiële voedingsstoffen missen, wat leidt tot ondervoeding. Dit kan het immuunsysteem verzwakken, waardoor mensen vatbaarder worden voor ziekten. Daarnaast kunnen tekorten aan voedingsstoffen zoals ijzer en vitamine D de gezondheid van het hart beïnvloeden en leiden tot problemen met de botdichtheid, wat het risico op breuken verhoogt.
Onbedoeld gewichtsverlies en een onvoldoende inname van calorieën kunnen ook leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, waaronder nierproblemen en uitdroging, wat extra belasting voor het lichaam betekent en mogelijk tot verdere medische problemen kan leiden. Het benadrukken van het belang van vroegtijdige aanpak van orthorexia is cruciaal om schadelijke gezondheidseffecten te voorkomen en te beheersen.
Welke voedingstekorten ontstaan door orthorexia?
Orthorexia kan leiden tot tekorten aan essentiële voedingsstoffen zoals vitamines, mineralen en macrovoedingsstoffen door extreme dieetbeperkingen. Mensen met orthorexia richten zich obsessief op “gezond” eten, waardoor ze hele voedselgroepen elimineren die cruciaal zijn voor het leveren van noodzakelijke voedingsstoffen. Het vermijden van vetten kan bijvoorbeeld leiden tot een tekort aan essentiële vetzuren die belangrijk zijn voor de hersenfunctie en hormoonproductie.
Het beperken van inname van granen en fruit kan resulteren in onvoldoende vezels, wat de spijsvertering kan beïnvloeden. Een tekort aan ijzer, vaak geassocieerd met het niet consumeren van voldoende vlees of plantaardige ijzerbronnen, kan leiden tot bloedarmoede, gekenmerkt door bleekheid en vermoeidheid. Onvoldoende calcium- en vitamine D-inname, door het vermijden van zuivelproducten, kan het risico op botontkalking en andere botgezondheidscomplicaties verhogen.
Deze voedingspatronen, gekenmerkt door inadequate voedingsstoffeninname, kunnen leiden tot ernstige nutritionele tekorten als deze niet worden aangepakt met dieetaanpassingen. Volgens Thomas et al. (2017) kan “Avoidant Restrictive Food Intake Disorder” (ARFID) veroorzaakt worden door afwijkingen in sensorische waarneming, eetlust en negatieve elektronenconfiguraties, waarbij cognitieve gedragstherapie een goede behandeling biedt.
Deze bevindingen tonen aan dat behandelingen die gericht zijn op het verbeteren van de perceptie van voedsel en het aanpakken van onderliggende psychologische factoren, essentieel zijn voor het herstellen van gezonde eetpatronen en het voorkomen van voedingstekorten bij personen met orthorexia of ARFID.
Welke fysieke gezondheidsrisico’s zijn geassocieerd met orthorexia?
Orthorexia kan leiden tot ernstige gezondheidsrisico’s, waaronder verlies van botdichtheid, een schommelende hormonale balans en cardiovasculaire problemen. Deze obsessieve focus op gezond eten resulteert vaak in zeer restrictieve eetpatronen, waardoor de inname van essentiële voedingsstoffen onvoldoende is. Dit kan leiden tot ondervoeding en voedingstekorten, waardoor het risico op ernstige gezondheidsproblemen toeneemt.
Beperkingen in de inname van calcium en vitamine D verzwakken de botten, waardoor mensen vatbaarder worden voor osteoporose. Hormonale disbalansen kunnen de reproductieve gezondheid beïnvloeden, terwijl een tekort aan ijzer en andere belangrijke voedingsstoffen het immuunsysteem kan verzwakken. Daarnaast kan de onbedoelde gewichtsafname en uitdroging een extra belasting vormen voor het hart en de nieren, wat potentieel tot ernstige complicaties kan leiden.
Het is van belang om orthorexia vroegtijdig aan te pakken om deze schadelijke gevolgen te voorkomen. Volgens Van Hoeken en Hoek (2020) leiden eetstoornissen in het algemeen tot verhoogde sterfte, hoge invaliditeitsgraden, verminderde kwaliteit van leven, verhoogde zorgkosten en moeilijkheden bij het krijgen van kinderen, wat het belang van het aanpakken van strenge eetpatronen onderstreept.
Hoe beïnvloedt sociale media orthorexia-gedrag?
Sociale media spelen een belangrijke rol in het vormgeven van orthorexia gedrag door het promoten van onrealistische idealen en strenge eettrends. Onderzoek van Turner en Lefevre (2017) toont aan dat hoger Instagramgebruik direct gekoppeld is aan een hogere prevalentie van orthorexia nervosa symptomen, terwijl andere sociale mediakanalen dit effect niet hebben.
Dit suggereert dat de visuele en interactieve aard van Instagram, met name de focus op lichaamsbeeld en voeding, orthorexia gedrag zeker kan beïnvloeden door het creëren van een omgeving die obsessieve aandacht voor ‘gezond’ eten bevordert. Online content die orthorexia symptomen verergert, omvat voornamelijk ideaalbeelden van voeding en lichaam, extreme dieet- en gezondheidstrends, en foute informatie over voeding.
Deze content wordt vaak gepresenteerd door influencers en beroemdheden, waardoor het lijkt alsof een extreem selectieve en restrictieve benadering van eten normaal en wenselijk is. Deze blootstelling kan de percepties van gebruikers vervormen en een echo-kamer effect creëren dat orthorexia gedrag versterkt. Het herhaaldelijk versterken van deze idealen verhoogt de kans op het ontwikkelen van compulsief gezondheids- en eetgedrag
Welke online content verergert symptomen van orthorexia?
Bepaalde online content, zoals extreme dieetadviezen, trends rond clean eating en voedingsmythes, verergeren orthorexia symptomen. Deze content benadrukt een ideaalbeeld van gezondheid en lichaamsvorm, wat leidt tot obsessieve focus op voeding en restrictieve diëten. Sociale media en gezondheidsblogs promoten strikte eetregels en idealiseren een slank lichaam, waardoor de druk om aan deze normen te voldoen toeneemt. Greville-Harris, Smithson en Karl (2019) benadrukken hoe orthorexia nervosa wordt versterkt door sociale boodschappen, perfectionisme, controle, angst en vermijding, wat de invloed van online content onderstreept.
Hoe verhoudt orthorexia zich tot andere eetstoornissen?
Orthorexia deelt overeenkomsten met andere eetstoornissen zoals anorexia en boulimia, maar onderscheidt zich door een intense fixatie op voedselzuiverheid in plaats van gewichtsverlies. Deze stoornis kenmerkt zich door een obsessie met gezond eten, waarbij individuen een extreme focus leggen op de kwaliteit en zuiverheid van voedsel. Dit leidt tot strikte eetgewoonten, waarbij het consumeren van alleen als ‘puur’ beschouwd voedsel centraal staat.
In tegenstelling tot anorexia nervosa, waar de primaire zorg het gewichtsverlies is, en boulimia nervosa, die zich kenmerkt door episodes van overeten gevolgd door compenserend gedrag, richt orthorexia zich voornamelijk op de waargenomen zuiverheid van voedsel en kan het leiden tot de eliminatie van hele voedselgroepen. Dit kan resulteren in voedingsdeficiënties en gezondheidsproblemen, vergelijkbaar met andere eetstoornissen. Ondanks de nadruk op gezondheid, ontbreekt het bij orthorexia aan een evenwichtige benadering van voeding en de voordelen van een gevarieerd dieet.
De unieke kenmerken van orthorexia ten opzichte van andere soorten eetstoornissen, zoals de rigide denkpatronen en rituele gedragingen rondom voedselbereiding en-consumptie, maken het een onderscheidende stoornis. Volgens Zickgraf, Ellis, en Essayli (2019) is orthorexia nervosa (ON) te onderscheiden van normatief gezond eetgedrag en andere eetstoornissymptomen, met de “Problems Scale of the Eating Habits Questionnaire” die de symptomatologie van eetstoornissen vastlegt.
Orthorexia gaat vaak samen met andere aandoeningen en vertoont overlap met obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Dat houdt in dat individuen met orthorexia neigen naar obsessieve gedachten en compulsieve handelingen gericht op voedsel en gezondheid, vergelijkbaar met het rigide gedrag waargenomen bij OCS. Dit bemoeilijkt de behandeling en maakt het uitdagend om orthorexia te onderscheiden van andere psychische stoornissen, waardoor een gerichte aanpak noodzakelijk is.
Wat zijn veelvoorkomende comorbide aandoeningen bij orthorexia?
Orthorexia gaat vaak samen met andere mentale gezondheidsproblemen, waaronder angststoornissen, depressie en obsessief-compulsieve neigingen. Dit eetpatroon, gekenmerkt door een extreme focus op gezond eten, deelt veel kenmerken met stoornissen zoals anorexia nervosa en boulimia, maar ook met niet-eetgerelateerde aandoeningen zoals gegeneraliseerde angststoornis en obsessief-compulsieve stoornis.
Personen met orthorexia ervaren vaak hoge stressniveaus door hun restrictieve eetgewoonten, wat kan leiden tot sociale isolatie en een verhoogd risico op depressie. De obsessie met gezonde voeding en de voorbereiding ervan kan zich uiten in rituele gedragingen en een dwangmatige behoefte om bepaalde voedingsmiddelen te vermijden, wat overeenkomsten vertoont met obsessief-compulsieve tendensen.
Deze overlap met andere mentale aandoeningen benadrukt de complexiteit van orthorexia en de noodzaak van een uitgebreide behandelingsaanpak. In sommige gevallen gaat orthorexia gepaard met excessief sporten of het misbruik van laxeermiddelen, pogingen om de effecten van ‘onreine’ voeding te counteren. Dit gedrag kan leiden tot fysieke gezondheidsproblemen en de mentale gezondheid verder ondermijnen.
Volgens Strahler, Hermann, Walter, & Stark (2018) roept de sterke conceptuele overlap van orthorexia nervosa met andere mentale gezondheidsproblemen en pathologische eetpatronen vragen op over de categorisering als een aparte mentale gezondheidsstoornis. Hun onderzoek onderstreept de noodzaak om de unieke aspecten van orthorexia te herkennen, terwijl ook de gemeenschappelijke grond met andere aandoeningen wordt erkend, wat pleit voor een holistische benadering van behandeling.
Hoe overlapt orthorexia met obsessieve-compulsieve stoornis?
Orthorexia overlapt met obsessief-compulsieve stoornis (OCS) door repetitief gedrag, opdringerige gedachten over voedsel en de behoefte aan strikte dieetcontrole. Beide aandoeningen omvatten rituelen en compulsies, vooral gericht op voedselzuiverheid, om schade te voorkomen. Studies, zoals die van Pontillo et al. (2022), wijzen op neurofysiologische overeenkomsten, zoals verminderde cognitieve flexibiliteit en verhoogde hersenactiviteit, wat wijst op een mogelijke gemeenschappelijke pathologie. Het herkennen van deze overlappen kan bijdragen aan gerichte behandelingen voor deze aandoeningen.
Welke rol speelt perfectionisme bij orthorexia?
Perfectionisme speelt een cruciale rol in orthorexia, waarbij individuen streven naar een onbereikbaar ideaal van gezondheid. Deze obsessie met het perfecte dieet leidt tot rigide voedingsregels en een focus op voedselbereiding en -consumptie. In tegenstelling tot anorexia nervosa, richt orthorexia zich op de kwaliteit van voedsel. Onderzoek van Barnes en Caltabiano (2017) toont aan dat perfectionisme, focus op uiterlijk, obsessie met overgewicht en een geschiedenis van eetstoornissen sterk geassocieerd zijn met orthorexia, wat interventies vereist die perfectionisme verminderen en de angst voor imperfectie verlichten.
Hoe verschillen de symptomen van orthorexia van anorexia of boulimia?
Terwijl anorexia en boulimia vooral gericht zijn op lichaamsgewicht en-vorm, concentreert orthorexia zich op een obsessie met voedselzuiverheid en gezondheid. Orthorexia onderscheidt zich door een extreme focus op de kwaliteit van voedsel, waarbij individuen voedingsmiddelen die als onzuiver of ongezond worden beschouwd, intens vermijden. Dit vereist niet noodzakelijkerwijs een verlangen naar gewichtsverlies, zoals bij anorexia en boulimia wel het geval is.
Volgens Atchison en Zickgraf (2022) is orthorexia nervosa consistent gerelateerd aan restrictieve eetsymptomen en motivaties voor gewichtscontrole, maar minder consistent aan lichaamsontevredenheid of verstoord eetgedrag. Dit suggereert dat hoewel er een belangrijke overlap bestaat in gedrag, de onderliggende drijfveren enorm verschillen. Orthorexia draait
om een intense angst voor het consumeren van ongezond voedsel, wat kan leiden tot ernstige voedselrestrictie en uiteindelijk tot ondervoeding. Deze obsessie kan ook resulteren in een superioriteitsgevoel, gedreven door de overtuiging dat men ‘zuiverder’ eet dan anderen.
Anders dan bij anorexia en boulimia, waar het beperken van calorie-inname of het vermijden van gewichtstoename vaak gepaard gaat met een vertekend lichaamsbeeld, is de motivatie bij orthorexia meer gebonden aan het bereiken en behouden van gezondheid door het elimineren van voedingsmiddelen die als schadelijk worden beschouwd. De ernstige restrictie van voedselinname bij orthorexia kan leiden tot fysieke symptomen zoals broos haar en orgaanschade, vergelijkbaar met die bij anorexia en boulimia. Bovendien kan de sociale terugtrekking en het rituele gedrag rondom voedselbereiding en-labels, evenals de weigering om de ernst van hun situatie te erkennen, bijdragen aan de complexiteit van orthorexia.
Hoewel orthorexia officieel nog niet erkend is als een aparte eetstoornis, benadrukt het onderzoek van Atchison en Zickgraf de noodzaak voor een beter begrip en erkenning van deze aandoening. Het onderscheid maken tussen orthorexia en andere eetstoornissen is cruciaal voor het vaststellen van passende diagnoses en het ontwikkelen van op maat gemaakte behandelplannen. De maatschappelijke aanmoediging van gezond eten kan soms de herkenning van orthorexia bemoeilijken, waardoor het belangrijk is om een evenwicht te vinden tussen gezond eten promoten en het herkennen van potentieel schadelijk gedrag.
Wat is orthorexia precies?
Orthorexia is een eetstoornis gekarakteriseerd door een obsessie met het eten van alleen pure, gezonde voedingsmiddelen. Mensen met orthorexia mijden wat zij als ongezond beschouwen, zoals bewerkte voedingsmiddelen of die met kunstmatige ingrediënten. Deze strikte dieetregels leiden tot het elimineren van hele voedselgroepen, wat het sociale aspect van eten en intuïtief eten belemmert. In tegenstelling tot anorexia en boulimia, richt orthorexia zich op de kwaliteit van het voedsel. Orthorexia deelt echter wel kenmerken met deze aandoeningen. De term werd in 1997 geïntroduceerd door Dr. Steven Bratman en verwijst naar een obsessie met gezond eten ten koste van welzijn. Onderzoek van Strahler et al. (2018) beschrijft orthorexia als een psychologische aandoening waarbij de fixatie op gezond eten centraal staat.
Hoe onderscheiden professionals orthorexia van gezond eten?
Professionals onderscheiden orthorexia van gezond eten door de mate van starheid, emotionele stress en de impact op het dagelijks leven te onderzoeken. Volgens Bratman (2017) begint orthorexia als een gezonde keuze, maar kan het veranderen in een obsessie die leidt tot het vermijden van hele voedselgroepen en sociale interacties. Mensen met orthorexia ervaren schaamte bij afwijking van hun dieet en besteden veel tijd aan maaltijdvoorbereidingen. Deze obsessie kan medische problemen veroorzaken, zoals ondervoeding, en verstoort andere levensgebieden. Professionals beoordelen orthorexia op basis van de problematische patronen en de impact op het welzijn van het individu.
Hoe kan een eetstoorniskliniek helpen bij de behandeling van orthorexia?
Eetstoornisklinieken bieden gestructureerde behandelplannen die zowel de psychologische als voedingsaspecten van orthorexia aanpakken. Volgens Koven en Abry (2015) kan orthorexia succesvol behandeld worden met een combinatie van cognitieve gedragstherapie, psycho-educatie en medicatie. Deze behandelingen richten zich op het uitdagen van verstoorde overtuigingen en gedrag, het herstellen van rigide gedachten en het beheren van angst, terwijl ze patiënten leren om onderliggende psychologische factoren van hun aandoening te begrijpen.
Eetstoornisklinieken gebruiken multidisciplinaire benaderingen bij de behandeling van orthorexia. Deze benaderingen omvatten het inzetten van een team van professionals zoals geregistreerde diëtisten die gespecialiseerd zijn in eetstoornissen, therapeuten voor cognitieve gedragstherapie (CGT) en soms psychiaters voor medicatiebeheer. Ze voeren grondige beoordelingen uit om de omvang van de fysieke, mentale en sociale behoeften van de patiënt te identificeren.
Behandelplannen worden op maat gemaakt, waarbij een evenwichtige benadering van voeding centraal staat, en patiënten leren om geleidelijk voedingsmiddelen die ze vermeden hadden weer te integreren. Dit proces helpt bij het ontwikkelen van copingstrategieën voor het omgaan met complexe gevoelens rond voedsel en het aanmoedigen van een flexibele en bewuste houding ten opzichte van eten. Bovendien spelen familieleden en leeftijdsgenoten een cruciale rol in het herstelproces door steun te bieden en gevoelens van isolatie te verminderen.
Welke multidisciplinaire benaderingen worden gebruikt bij de behandeling van orthorexia?
De behandeling van orthorexia omvat vaak psychologische therapie, voedingsadvies en medisch toezicht. Psychologische therapie richt zich op obsessieve gedachten en het ontwikkelen van gezonde eetgewoonten, terwijl voedingsadvies helpt bij het corrigeren van tekorten en het herintroduceren van vermeden voedingsmiddelen. Medisch toezicht is nodig voor het aanpakken van fysieke complicaties. Internetgebaseerde interventies, zoals die van Dölemeyer et al. (2013), tonen aan dat begeleide zelfhulp symptoomreductie en verbeterd eetgedrag bevordert. Onder multidisciplinaire benaderingen valt ook familieondersteuning om disfunctionele sociale dynamieken aan te pakken.
