Perfectionisme kenmerkt zich door hoge normen, zelfkritiek en een intense drang naar perfectie. Het gaat gepaard met gedragsmatige, emotionele en cognitieve kenmerken, zoals de voortdurende behoefte aan goedkeuring, angst om fouten te maken en de neiging tot overmatige zelfevaluatie.
Dit leidt vaak tot onrealistische, zelfopgelegde doelen en een aanhoudende strijd tegen vermeende tekortkomingen. Perfectionisme is sterk gekoppeld aan eetstoornissen. Het manifesteert zich in individuen door een extreme focus op lichamelijke perfectie en strenge zelfopgelegde diëten.
De rol van zelfkritiek en de behoefte aan controle zijn cruciaal; ze creëren een ongezonde cyclus van restrictief eten om aan zelfgestelde, vaak onhaalbare, standaarden te voldoen. Onderzoek wijst uit dat deze dynamiek kan leiden tot de ontwikkeling van specifieke eetstoornissen, waarbij de constante angst om niet aan persoonlijke of externe verwachtingen te voldoen, centraal staat.
Wat is perfectionisme?
Perfectionisme is de onophoudelijke jacht op perfectie en het onvermogen om fouten of imperfecties te accepteren. Psychologisch kenmerkt het zich door een aanhoudende angst voor fouten, het stellen van onrealistisch hoge eisen aan zichzelf, en een overmatige kritische zelfevaluatie.
Dit gedrag is vaak ontwikkeld in een onzeker kind dat goedkeuring, acceptatie en affectie van ouders zoekt, zoals onderzoek van Rinn (2021) aangeeft. Perfectionisten hebben de neiging om perfectie te eisen, een kwaliteit van prestatie die hoger ligt dan de situatie vereist. Hun dagelijks leven wordt beïnvloed door een intense angst om tekort te schieten, wat kan leiden tot het vermijden van taken, waarbij ze fouten kunnen maken.
Deze onbuigzame houding gaat vaak gepaard met een constante druk om te voldoen aan de zelfopgelegde, onhaalbare standaarden. Onderzoek toont aan dat perfectionisme nauw verbonden is met psychosociale problemen, waaronder eetstoornissen en een laag zelfbeeld, door de harde zelfkritiek en de moeilijkheid om prestaties te accepteren die niet als perfect worden beschouwd.
Hoe is perfectionisme gekoppeld aan het ontwikkelen van een eetstoornis?
Perfectionisme draagt bij aan de ontwikkeling van strikte en overmatige controle over voeding en lichaamsgewicht, wat leidt tot eetstoornissen. Dat komt door het stellen van onhaalbaar hoge eisen aan zichzelf. Het is een manier om controle te herwinnen en te copen met psychologische druk.
Integratie van onrealistische normen voor lichaamsbeeld, gewicht en voedsel wordt gekoppeld aan het ontwikkelen van eetstoornissen. Onderzoek van Bills, E., Greene, D., Stackpole, R., & Egan, S. (2023) toont aan dat hoger perfectionisme geassocieerd is met meer symptomen van eetstoornissen bij kinderen en adolescenten. Perfectionistische trekken versterken het risico op eetstoornissen zoals anorexia, boulimia en eetbuistoornis, door het voeden van ongezonde gedragspatronen.
Mensen willen onrealistisch hoge standaarden voor zichzelf, wat leidt tot ontevredenheid. Het onvermogen om aan deze zelfopgelegde normen te voldoen, voedt een cyclus van negatieve zelfevaluatie en disfunctionele copingmechanismen, om te proberen aan die normen te voldoen.
Deze perfectionistische houding helpt niet alleen bij het ontstaan van eetstoornissen, maar onderhoudt en verergert ze ook.
Onderzoek benadrukt dat perfectionisme een van de sterkste psychologische risicofactoren is voor de ontwikkeling, instandhouding en terugval van eetstoornissen. Het herkennen en aanpakken ervan is cruciaal in de preventie en behandeling van eetstoornissen, waarbij het streven naar realistische doelen en het ontwikkelen van gezonde copingstrategieën centraal staan.
Hoe manifesteert perfectionisme zich bij personen met eetstoornissen?
Perfectionisme uit zich bij eetstoornissen door strikte dieetregels, heftige zelfkritiek en faalangst. De drang om aan hoge standaarden te voldoen veroorzaakt vaak een schadelijke cyclus van streng diëten en overmatig sporten, gericht op controle over gewicht en lichaamsbeeld.
Sassaroli et al. (2008) tonen aan dat hoge niveaus van perfectionisme vaak voorkomen bij individuen met eetstoornissen, waarbij de zorg over fouten de meeste variantie verklaart in de relatie tussen perfectionisme en deze vormen van psychopathologie. De obsessie met het vermijden van fouten en het niet voldoen aan onrealistisch hoge standaarden kan leiden tot intense zelfkritiek en een laag zelfbeeld, wat de eetstoornis verder voedt.
De angst om aan te komen en het gevoel niet te voldoen aan strenge regels kan zorgen voor sterke schuldgevoelens en een negatief zelfbeeld wanneer deze regels worden overtreden. Dit veroorzaakt vaak een sterke behoefte aan controle over wat en hoeveel er gegeten wordt, wat kan leiden tot ongezonde gedragingen zoals het vermijden van bepaalde voedingsmiddelen, overmatig sporten en het volgen van strikte, zelfopgelegde dieetregels. Deze patronen kunnen uiteindelijk ernstige lichamelijke en mentale klachten veroorzaken en het herstel bemoeilijken.
Het aanpakken van perfectionistische trekken is cruciaal in de behandeling en het herstelproces van eetstoornissen, waarbij het verminderen van de angst voor fouten en het opbouwen van een realistischer zelfbeeld centraal staan.
Welke soorten perfectionisme zijn het meest gekoppeld aan eetstoornissen?
Zelf georiënteerd-, sociaal voorgeschreven- en op anderen gericht perfectionisme; elk is op eigen wijze gekoppeld aan eetstoornissen. Zelf georiënteerd perfectionisme verwijst naar het stellen van onrealistisch hoge eisen aan zichzelf. Sociaal voorgeschreven perfectionisme laat individuen geloven dat de maatschappij van hen verwacht dat ze perfect zijn.
Dit type perfectionisme is sterk geassocieerd met een hogere mate van eetstoornispathologie, inclusief anorexia en boulimia nervosa. Het leidt namelijk tot een grotere bezorgdheid over fouten maken en een negatieve perceptie van niet voldoen aan onrealistisch hoge verwachtingen. Op anderen gericht perfectionisme, waarbij hoge eisen aan anderen worden gesteld, is minder direct verbonden met eetstoornissen, maar kan bijdragen aan de handhaving van disfunctionele interpersoonlijke dynamieken die eetstoornissen verergeren.
Onderzoek van Sassaroli et al. (2008) toont aan dat de bezorgdheid over fouten maken opmerkelijk verhoogd is bij patiënten met eetstoornissen, wat wijst op een sterke link tussen sociaal voorgeschreven perfectionisme en deze aandoeningen. Hoge maar haalbare doelen, komen vaker voor bij mensen met een obsessief-compulsieve stoornis en depressie. Dit laat zien dat het soort perfectionisme kan verschillen per psychische aandoening.
Deze bevindingen benadrukken dat niet alle vormen van perfectionisme gelijk zijn in hun relatie met eetstoornissen. Hoewel zelf georiënteerd- en sociaal voorgeschreven perfectionisme sterk geassocieerd zijn met de ontwikkeling en instandhouding van eetstoornissen, speelt op anderen gericht perfectionisme een complexere rol. Het begrijpen van deze nuances is cruciaal voor het ontwikkelen van effectieve behandelstrategieën voor eetstoornissen, waarbij rekening wordt gehouden met de onderliggende perfectionistische trekken.
Hoe interageert perfectionisme met andere psychologische eigenschappen bij eetstoornissen?
Perfectionisme interageert met andere psychologische eigenschappen, zoals angst, depressie en obsessief-compulsieve neigingen, om eetstoornissen te verergeren. Onderzoek van Wade, O’Shea & Shafran (2016) toont aan dat perfectionisme gekoppeld is aan de ontwikkeling van eetstoornissen, waarbij zorgen en zelfkritiek een rol spelen.
Deze combinatie versterkt de kans op eetstoornissen aanzienlijk, vooral wanneer perfectionisme samengaat met sociaal voorgeschreven normen. Individuen met deze trekken worstelen vaak met het beheersen van negatieve emoties en neigen ertoe te piekeren, wat de symptomen van eetstoornissen versterkt. De interactie tussen perfectionisme en andere psychologische eigenschappen versterkt ongezonde manieren om met emoties om te gaan.
Denk aan catastroferen, waarbij je het ergste verwacht. Dit soort piekeren zorgt ervoor dat ongezond eetgedrag erger wordt en zo de cirkel van eetstoornissen blijft bestaan. Uit onderzoek blijkt dat perfectionisme, samen met bepaalde psychologische kenmerken, het risico op eetstoornissen vergroot en ervoor zorgt dat ze moeilijker te doorbreken zijn.
Kan perfectionisme de enige oorzaak zijn van een eetstoornis?
Nee, perfectionisme alleen is niet de enige oorzaak van een eetstoornis, maar een belangrijke bijdragende factor. Onderzoek van Franco-Paredes et al. (2005), toont aan dat perfectionisme een sleutelfactor is in zowel anorexia nervosa als boulimia nervosa, hoewel de huidige onderzoeksresultaten niet volledig eenduidig zijn.
Eetstoornissen ontstaan uit een combinatie van factoren, waaronder genetische, omgevings- en culturele invloeden. Genetische predisposities verhogen het risico op het ontwikkelen van eetstoornissen. Persoonlijkheidstrekken, zoals een hoog niveau van perfectionisme, verhogen ook het risico. Deze trekken interageren met psychologische problemen, zoals depressieve symptomen, en dragen bij aan de ontwikkeling en ernst van eetstoornissen.
Omgevingsinvloeden, waaronder familiedynamiek en socioculturele druk om aan een bepaald lichaamsbeeld te voldoen, zijn eveneens belangrijke factoren. Deze externe druk kan leiden tot een hoge mate van ontevredenheid met het eigen lichaam, wat resulteert in perfectionistische streefdoelen rondom eten en lichaamsgewicht.
Culturele invloeden, zoals de verheerlijking van slankheid in de media, versterken de nadruk op perfectie en kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van eetstoornissen. Eetstoornissen zijn het resultaat van een complexe interactie van genetische, omgevings-, en culturele factoren, waarbij perfectionisme een belangrijke, maar niet de enige, bijdragende factor is.
Wat is de rol van zelfkritiek en controle bij perfectionisme en eetstoornissen?
Zelfkritiek wakkert onrealistische verwachtingen en dwangmatige gedragingen rond voedsel en lichaamsbeeld aan. Controle speelt een centrale rol in perfectionisme en eetstoornissen. Deze mechanismen dragen bij aan de ontwikkeling van eetstoornissen door een innerlijke stem die constant oordeelt en gevoelens van ontoereikendheid intensiveert.
Sassaroli, Gallucci en Ruggiero (2008) laten zien dat het gevoel weinig controle te hebben en een laag zelfbeeld belangrijke redenen zijn voor eetstoornissen. Vooral zorgen over fouten maken en piekeren hebben veel invloed op de klachten. Het onderzoek laat zien dat perfectionisme, zelfkritiek en het gevoel de controle te verliezen samen zorgen voor een sterke drang naar perfectie en een starre manier van omgaan met lichaam en eten.
Perfectionisme manifesteert zich als een voortdurende strijd, gedreven door angst om de controle te verliezen, wat weer leidt tot compensatiegedrag. Deze strenge zelfkritiek en controlebehoefte zijn nauw verbonden met een grotere ontevredenheid over het lichaam en depressieve gevoelens, die de ernst van eetstoornissen kunnen mediëren. De voortdurende cyclus van zelfkritiek en controlepogingen verergert de stoornis.
Het onderzoek van Sassaroli et al. suggereert ook dat het verminderen van zelfkritiek en het verhogen van zelfwaardering kan helpen om de schadelijke effecten van perfectionisme en controleverlies tegen te gaan, en een beschermende buffer biedt. Dit benadrukt het belang mensen te helpen hun innerlijke dialoog te beheersen en een gezondere relatie met controle en zelfkritiek te ontwikkelen.
Hoe kan perfectionisme leiden tot strikte voedselregels en bewegingsgedrag?
Perfectionisme zorgt ervoor dat mensen strenge controle over hun lichaam streng willen hebben. Ze volgen strikte dieetregels en sporten vaak te veel. Ze vermijden bepaalde voedingsmiddelen en houden zich heel precies aan hun maaltijd- en trainingsschema’s.
Deze benadering is direct gelinkt aan de behoefte om controle te voelen en te behouden over hun fysieke verschijning, wat kan leiden tot een cyclus van dwangmatig gedrag. Het onderzoek van McLaren, Gauvin, & White (2001) toont aan dat perfectionisme en een overmatige toewijding aan beweging onafhankelijk voorspellers zijn van dieetbeperkingen bij vrouwelijke universiteitsstudenten.
Rigide regels en gedragingen kunnen leiden tot een toename van schuldgevoelens en angst bij afwijking van het plan. Dit versterkt het compulsieve gedrag, ongeacht de duur of frequentie van de ‘lapses’. Het voortdurend streven naar perfectie en het excessief vasthouden aan deze regels verhoogt indirect het risico op het ontwikkelen van eetstoornissen door het bevorderen van een onverbiddelijke en harde zelfkritiek, wat centraal staat in de handhaving en verergering van disfunctioneel eetgedrag.
Deze obsessieve focus op perfectie en controle kan ook leiden tot een verhoogde intensiteit en duur van lichaamsbeweging. Dit gedrag wordt sterk geassocieerd met een verhoogd risico op het ontwikkelen van overmatige bewegingsgewoonten, die op hun beurt de ernst van eetstoornissen weer kunnen verhogen.
Hoe beïnvloedt perfectionisme de behandeling en prognose van eetstoornissen?
Perfectionisme kan de behandeling van eetstoornissen compliceren en de prognose beïnvloeden, door vooruitgang te hinderen. Dit verhoogt de kans op terugval bij mensen die herstellen van eetstoornissen. Onderzoek toont aan dat hoge niveaus van perfectionisme geassocieerd zijn met een lagere kans op volledig herstel.
Perfectionisten ervaren vaak intense angst voor falen en een rigide houding tegenover voeding en lichaamsbeeld, wat leidt tot weerstand tegen verandering. Deze weerstand kan de therapeutische betrokkenheid verminderen. Perfectionisme is gekoppeld aan een verhoogde kans op psychiatrische comorbiditeit, zoals depressie, wat de behandeling verder kan compliceren.
Het actief aanpakken van perfectionistische trekken in therapie kan helpen de behandeleffectiviteit en de prognose te verbeteren. Interventies die gericht zijn op het verminderen van perfectionisme kunnen de tolerantie voor fouten verhogen en gezondere fysieke- en gedragsaanpassingen bevorderen. Dit kan helpen disfunctionele gedachten en gedragingen te verminderen en het risico op terugval te verlagen.
Door de focus te leggen op het verminderen van perfectionisme, kunnen individuen leren omgaan met de angst voor falen en imperfecties, wat essentieel is voor het volledig overwinnen van een eetstoornis. Ondanks de uitdagingen die perfectionisme met zich meebrengt, kan gerichte therapie helpen de belemmeringen voor herstel te overwinnen en de kans op een gezonde toekomst te vergroten.
Blijft perfectionisme bestaan na herstel van een eetstoornis?
Ja, perfectionisme kan blijven bestaan na herstel van een eetstoornis, maar blijft met therapie vaak in mindere mate aanwezig. Onderzoek toont aan dat volledig herstelde personen evenveel perfectionisme ervaren als gezonde mensen, en minder dan mensen met een actieve of gedeeltelijke stoornis.
Dit suggereert dat perfectionisme, hoewel mogelijk verminderd, kan blijven bestaan als een blijvend persoonlijkheidstrekje bij mensen die van een eetstoornis zijn hersteld. Dit benadrukt ook het belang van aanhoudende psychologische ondersteuning om deze perfectionistische trekken aan te pakken, zelfs nadat fysiek herstel is bereikt, om het risico op terugval te verlagen.
Waarom is het aanpakken van perfectionisme belangrijk bij herstel van eetstoornissen?
Het aanpakken van perfectionisme helpt bij het opbouwen van zelfvertrouwen en gezonde coping, wat belangrijk is bij herstel van eetstoornissen. Robinson en Wade (2021) tonen aan dat gerichte interventies perfectionisme en eetstoornisgedrag effectief verminderen, met positieve effecten op de behandeling.
Perfectionisme is nauw verbonden met de ontwikkeling en instandhouding van eetstoornissen, omdat het bijdraagt aan het stellen van onrealistisch hoge standaarden en strenge zelfkritiek. Dit kan leiden tot ongezonde eetgedragingen als poging om deze standaarden te behalen, wat het risico op terugval verhoogt.
Door perfectionisme aan te pakken, kunnen mensen leren om mildere en haalbare doelen te stellen, wat essentieel is voor een duurzaam herstel. Het integreren van perfectionisme-interventies in de behandeling kan leiden tot opmerkelijke verbeteringen in zowel psychologische als fysieke symptomen van eetstoornissen, waardoor de kans op een volledig herstel toeneemt.
Wat zijn effectieve strategieën voor het verminderen van perfectionisme in de behandeling van eetstoornissen?
Cognitieve gedragstherapie (CGT), mindfulness-technieken en exposuretherapie zijn effectieve strategieën voor het verminderen van perfectionisme. CGT helpt individuen hun perfectionistische gedachten en onrealistische normen te herkennen en uit te dagen, terwijl mindfulness-technieken helpen bij het ontwikkelen van een compassievolle houding ten opzichte van zichzelf.
Exposuretherapie richt zich op het geleidelijk blootstellen aan angsten en het verminderen van angst. Onderzoek door Levinson et al. (2017) ondersteunt een kortdurende CGT-interventie voor perfectionisme, die zowel in open als gesloten groepen voor de behandeling van eetstoornissen kan worden geïmplementeerd. Deze aanpak is ontworpen om rigiditeit in denken te verminderen en helpt bij het creëren van flexibele en realistische standaarden.
Wat zijn de voornaamste oorzaken van eetstoornissen?
Genetische aanleg, omgevingsstress factoren, culturele invloeden en psychologische kenmerken zoals perfectionisme zijn de voornaamste oorzaken van eetstoornissen. Genetica speelt een rol; familiegeschiedenis van eetstoornissen verhoogt het risico. Omgevingsfactoren, zoals trauma en stress, kunnen eetstoornissen triggeren of verergeren.
Persoonlijkheidstrekken zoals perfectionisme komen vaak voor bij mensen met een eetstoornis, ongeacht de leeftijd. Volgens Treasure, Duarte en Schmidt (2020) spelen negatieve gedachten over gewicht, lichaam en eten een belangrijke rol. Culturele druk en de normalisatie van bepaalde lichaamsidealen dragen bij, net als de media die onrealistische lichaamsbeelden promoten.
Bepaalde beroepen of sporten die nadruk leggen op lichaamsgewicht of-vorm, verhogen het risico. Psychologische aspecten, waaronder emotionele disregulatie, cognitieve verstoringen, en mentale gezondheidsproblemen zoals depressie en angst, spelen een belangrijke rol. Strenge diëten en frequent lijnen kunnen hongersignalen verstoren en bijdragen aan de ontwikkeling van een verstoorde eetrelatie.
Eetstoornissen ontstaan door een mix van biologische, psychologische en omgevingsfactoren. Erfelijkheid, persoonlijkheid, culturele druk en stressvolle ervaringen werken vaak samen en versterken elkaar. Begrip van deze samenhang is belangrijk om eetstoornissen beter te voorkomen, vroeg te herkennen en effectief te behandelen.
Zijn er andere persoonlijkheidstrekken geassocieerd met eetstoornissen?
Ja, andere persoonlijkheidstrekken als impulsiviteit, lage zelfwaardering en een hoge behoefte aan controle worden geassocieerd met eetstoornissen. Onderzoek door Farstad, McGeown en Ranson identificeert eetstoornissen als gekenmerkt door verhoogd perfectionisme, neuroticisme, vermijdingsmotivatie, verhoogde gevoeligheid voor sociale beloningen, en lagere extraversie en zelfsturing.
Deze trekken zijn sterk gelinkt aan zowel anorexia nervosa als boulimia nervosa, en in mindere mate aan eetbuistoornis. Impulsiviteit manifesteert zich in de moeilijkheid met het uitstellen van beloningen en het handelen zonder voorbedachten rade, wat vaak leidt tot eetbui-episodes. Lage zelfwaardering en een grote behoefte aan controle over het eigen lichaam en eetgedrag zijn ook gemeenschappelijk.
Deze persoonlijkheidstrekken verhogen het risico op het ontwikkelen van eetstoornissen. Verder toont het onderzoek aan dat individuen met eetstoornissen vaak een hoge mate van emotionele stress ervaren, wat hun relaties en het vermogen om persoonlijke doelen te bereiken beïnvloedt. Deze problemen, gecombineerd met een neiging tot perfectionisme en een sterke vermijding van negatieve evaluatie, maken het moeilijk om effectief om te gaan met uitdagingen.
De comorbiditeit tussen eetstoornissen en andere psychische stoornissen, zoals depressie en borderline persoonlijkheidsstoornis, is frequent, wat de behandeling moeilijker maakt. Eetstoornissen omvatten dus een cluster van persoonlijkheidstrekken en gedragingen die leiden tot ernstige psychologische en fysieke problemen, waarbij een hoge behoefte aan controle, impulsiviteit en lage zelfwaardering sleutelkenmerken zijn.
Beïnvloeden perfectionisme en eetstoornissen verschillende leeftijdsgroepen anders?
Perfectionisme en eetstoornissen kunnen verschillende leeftijdsgroepen anders beïnvloeden, waarbij jongeren meer ontwikkelingsuitdagingen tegenkomen en ouderen meer ingesleten gedragingen ervaren. Onderzoek toont aan dat perfectionisme sterk gekoppeld is aan eetstoornissen, vooral bij adolescenten en jongeren. Deze groep vertoont hogere scores op perfectionisme.
Dit wordt geassocieerd met een groter risico op het ontwikkelen van eetstoornissen zoals anorexia nervosa en boulimia. Jongeren ervaren vaak een sterke druk om aan hoge standaarden te voldoen, wat bijdraagt aan de ontwikkeling en instandhouding van eetstoornissymptomen. Bij volwassenen manifesteert de relatie tussen perfectionisme en eetstoornissen zich enigszins anders.
Hoewel perfectionisme ook bij volwassenen een rol speelt, zijn de eetstoornisgedragingen vaak meer ingeworteld en moeilijker te veranderen. Volwassenen met eetstoornissen hebben mogelijk een langere geschiedenis van de stoornis, wat leidt tot chronische symptomen en een hogere kans op terugval. Studies vinden dat perfectionisme bijdraagt aan de persistentie van eetstoornissen bij volwassenen, waarbij de nadruk ligt op de angst voor fouten en de strijd om aan zelfopgelegde voedingsrestricties te voldoen.
De impact van perfectionisme en eetstoornissen varieert dus aanzienlijk tussen verschillende leeftijdsgroepen. Bij jongeren speelt perfectionisme een opmerkelijk voorspellende rol voor het ontwikkelen van eetstoornissen, terwijl bij volwassenen perfectionisme meer geassocieerd is met de instandhouding en chroniciteit van de stoornis. Deze verschillen benadrukken het belang van leeftijdsspecifieke behandeling en preventie van eetstoornissen.
Kan een eetstoorniskliniek helpen bij perfectionisme?
Ja, eetstoornisklinieken helpen bij perfectionisme door gerichte psychologische behandeling te bieden die onderliggende perfectionistische neigingen aanpakt. Onderzoek van Chęć en Michałowska toont aan dat een op familie gebaseerde behandeling en verbeterde CGT effectief zijn in het beheren en voorkomen van eetstoornissen bij adolescenten, waarbij perfectionisme een sleutelrol speelt in het herstel.
Deze therapieën richten zich op het aanpakken van rigide normen en verbeteren van flexibiliteit, wat essentieel is voor duurzaam herstel van zowel eetstoornissen als perfectionisme. Eetstoornisklinieken bieden specifieke interventies die haalbaar en effectief zijn in het verminderen van verstoorde eetpatronen en zijn geïntegreerd in bredere behandelstrategieën. Dit omvat zowel individuele als groepstherapie, naast ondersteuning, om de algehele geestelijke gezondheid te verbeteren.
Kan het aanpakken van perfectionisme eetstoornissen voorkomen?
Ja, perfectionisme aanpakken kan eetstoornissen voorkomen, door een gezonder zelfbeeld en evenwichtigere benaderingen van voedsel en lichaamsbeeld te bevorderen. Stackpole, R., Greene, D., Bills, E., & Egan, S. in “Eating behaviors” 2023; 50 tonen aan dat zowel perfectionistische streefdoelen als zorgen gekoppeld zijn aan eetstoornissen.
Is perfectionisme een risicofactor voor alle soorten eetstoornissen?
Ja, perfectionisme is een risicofactor voor alle soorten eetstoornissen, hoewel de impact per stoornis kan verschillen. Onderzoek toont consistent aan dat mensen met eetstoornissen hogere niveaus van perfectionisme vertonen. Dit perfectionisme wordt beschouwd als een belangrijke drijfveer voor de ontwikkeling en instandhouding van eetstoornissen.
