Voor veel mensen met een eetstoornis kost het veel moeite om te herstellen en het gaat niet vanzelf. Bijna iedereen die succesvol is gestopt met eetbuien, purgeren, uithongeren of ander ongezond gedrag, is daar pas na meerdere pogingen in geslaagd. Op een bepaalde manier is deze lange strijd wat maakt dat herstel uiteindelijk zo goed voelt.
De weg naar herstel is voor iedereen anders en bestaat uit een unieke combinatie van werken aan jezelf, psychotherapie, psychiatrie, betrokkenheid bij de gemeenschap, connecties met vrienden en familie, voedingswetenschap en een heleboel andere factoren. Een hulpmiddel dat succesvol is gebleken voor veel anorexici, boulimia’s, dwangmatige overeters en andere lijders, is een twaalfstappenprogramma.
Geworteld in Alcoholics Anonymous
De oorspronkelijke twaalfstappenvereniging is Alcoholics Anonymous (AA), dat in 1935 werd opgericht in Akron, Ohio. Mensen die leden aan de ziekte van alcoholisme kwamen samen en vormden een groep om elkaar te steunen, niet alleen bij het nuchter worden, maar ook bij het leven op een nieuwe, productievere manier.
Na verloop van tijd werden ze bekend als Alcoholics Anonymous. De gemeenschap leerde belangrijke waarheden en deed zwaarbevochten ervaring op terwijl ze principes, stappen en tradities ontwikkelde om hen samen te binden en te laten blijven groeien. En niemand zei dat het gemakkelijk was, maar voor degenen die nuchter zijn geworden door de AA, is het zeker de moeite waard geweest.
Naast het helpen van alcoholisten bij het aanleren van een nieuwe manier van leven, heeft AA een blauwdruk geleverd voor andere groeperingen en mensen met andere problemen die nuchter moeten worden van andere gewoonten. Anonieme groepen zijn opgericht om mensen te helpen met drugs, seks- en liefdesverslaving, gokken, codependentie en vele andere dingen die hun leven volledig zijn gaan beheersen, waaronder eetstoornissen.
Getroffen door machteloosheid
Bij de AA wordt alcoholisme gezien als een ziekte waar de lijder machteloos tegenover staat. Het enige waar ze controle over hebben is hoe ze omgaan met de aandoening en de gevolgen ervan. Het idee is dat de ziekte fysieke, mentale en lichamelijke gevolgen heeft. Door de suggesties van de AA te volgen, kan een alcoholist beginnen met het herstel van alle drie.
Gemeenschappen van mensen die herstellen van eetstoornissen passen deze principes toe en beschouwen eetstoornissen als een ziekte die niet genezen kan worden, maar waarvan de voortgang gestopt kan worden zodat herstel mogelijk is. Net zoals een alcoholist zich volledig moet onthouden van alcohol, eisen andere twaalfstappengenootschappen van patiënten dat ze zich onthouden van alle ongeordende praktijken.
Het idee is dat ze verslaafd zijn geraakt aan een stof, zoals alcohol of drugs, of een proces, zoals een eetstoornis of gokken. In beide gevallen is de verslaving de kruk geworden die ze moeten neerleggen. Uiteindelijk kun je een twaalfstappenprogramma toepassen op alles wat je leven onbeheersbaar maakt. Veel mensen werken eerst aan hun verslaving en daarna aan andere problemen zoals ernstige ziekten.
Alle principes worden toegepast
Aangezien de “gemeenschapsbenadering” gericht is op de behandeling van een ziekte van de geest, het lichaam en de geest, volgt hieruit dat er meer bij komt kijken dan alleen het afleren van schadelijk gedrag. Individuen moeten ook kijken naar wat in de eerste plaats de zaden van het verkeerde denken in hun wezens heeft geplant en waarom ze zich tot hun specifieke vorm van onaangepaste copingmechanismen hebben gewend.
Dat betekent dat elke gemeenschap een bewerking volgt van de twaalf stappen van de AA, die worden beschreven als een cursus voor herstel. Leden werken schriftelijk en beantwoorden vragen over elke stap, waarbij ze proberen hun eigen demonen te begrijpen en te begrijpen hoe machteloos ze staan tegenover hun eetstoornis of ander gedrag. Ze nemen verantwoordelijkheid voor hun gedrag in het verleden en werken aan het ideaal om zich in de toekomst niet meer zo te gedragen.
Bijeenkomsten worden regelmatig gehouden en volgen een vaste structuur, zodat mensen die een gemeenschappelijk probleem hebben samen naar een oplossing kunnen zoeken. Dienstbaarheid om elkaar te helpen en de bijeenkomsten gaande te houden wordt ook als essentieel beschouwd; een van de edicten van deze fellowships is dat ze de vrede en vrijheid die ze hebben gevonden alleen behouden door deze aan anderen aan te bieden.
Het meest centrale principe, buiten de sterke interpersoonlijke relaties tussen de leden, is het geloof in een macht die groter is dan het individu. Dit kan een god zijn als iemand religieus is, maar het kan net zo goed de gemeenschap zelf zijn of wat iemand anders wil.
Het gaat erom dat je accepteert dat je machteloos staat tegenover je eetstoornis of andere aandoening, maar dat een macht groter dan jij je kan helpen om er mee om te gaan. In de context van een twaalfstappenverband besef je, als je daartoe in staat bent, wat je moet accepteren en wat je kunt veranderen. En dan kan de genezing pas echt beginnen.
