Gefeliciteerd met het afronden van je intramurale eetstoornisbehandeling! Zover komen is geen geringe prestatie en je mag echt trots op jezelf zijn. In feite is elke dag die je doorbrengt in herstel een enorme overwinning. Maar je zult merken dat het een stuk moeilijker is voor de buitenwereld.
Maaltijden plannen is niet langer verplicht. Je wordt niet meer voortdurend omringd door lotgenoten die aan een eetstoornis lijden. Je probeert misschien te veranderen, maar je dagelijkse verantwoordelijkheden kunnen hetzelfde blijven. Maar nu moet je je er doorheen slaan zonder je oude copingmechanismen.
Als je bang bent om je “normale” leven weer op te pakken, dan ben je zeker niet de enige! Herstel is een levenslang proces en het is iets dat je elke dag moet oefenen. Het slechte nieuws is dat je het een uitdaging zult vinden als je de veiligheid van de behandeling verlaat. Het goede nieuws is dat je daar veel aan kunt doen.
Verwacht niet dat iedereen je herstel snapt
Je hebt aan jezelf gewerkt, maar de rest van de mensen in je leven niet. Zelfs als je dierbaren naar familie- en vriendenbijeenkomsten zijn gekomen en je steunen, zullen ze waarschijnlijk niet alles begrijpen.
Verwacht dat niet van ze. Het belangrijkste is dat je vraagt wat je nodig hebt. En verwacht dat ze fouten maken. Een herstellende anorexia-verslaafde beschrijft hoe haar (zeer liefhebbende) moeder nog steeds praat over het overslaan van het ontbijt na een overvloedig diner. Ze zijn niet perfect – maar jij ook niet.
Ga door met therapeutische behandeling als dat mogelijk is
Tijdens het afkicken heb je waarschijnlijk pijnlijke emoties of gebeurtenissen blootgelegd. De kans is groot dat je ze nog steeds aan het verwerken bent. Je hebt ook een ruimte nodig om over je nieuwe copingmechanismen te praten, ze te oefenen en je oude los te laten.
Therapie is de perfecte plek om dat allemaal te doen. Herstel is ook zeker mogelijk zonder, en het is niet altijd mogelijk om door te gaan als je naar huis gaat. Maar als je door kunt gaan, wordt het sterk aangeraden. Je zult meer uitdagingen aankunnen en dieper aan je persoonlijke ontwikkeling kunnen werken.
Werk een terugvalpreventieplan uit
Voordat je de behandeling verlaat, zullen je begeleiders je vrijwel zeker een terugvalpreventieplan laten opstellen. Meestal gaat het hierbij om het identificeren van verschillende gedragingen, medicatie en hulpmiddelen die je kunt gebruiken om je herstel vol te houden.
Je zou bijvoorbeeld terugval- en waarschuwingsgedrag kunnen identificeren. Dit zijn indicatoren voor een definitieve terugval en waarschuwingssignalen dat je het risico loopt op een terugval. Een gedragspunt kan het beginnen met een nieuw dieet zijn; een waarschuwingsgedrag kan het lezen van een afslanktijdschrift zijn.
Je zult waarschijnlijk ook een lijst moeten maken van situaties, plaatsen en mensen met veel stress. Werk samen met je begeleidingsteam uit welke je kunt elimineren, welke je in kleine doseringen kunt handlen en wat je moet doen als ze onvermijdelijk zijn.
Tot slot moet je alle hulpmiddelen, strategieën en hulpbronnen opschrijven die je hebt om een terugval te voorkomen. Deze kunnen ervoor zorgen dat je blijft herstellen, zelfs als het goed met je gaat, of je helpen als je in de problemen zit. Dat is het verschil tussen het bellen van een herstellende vriend om in te checken en het bellen wanneer je op het punt staat iets te gaan doen.
Andere strategieën zijn bijvoorbeeld het opstellen van een maaltijdplan voor bijzonder stressvolle situaties, of elke dag een dagboek bijhouden. Je kunt hier ook de ontspannings- of angstreductieoefeningen opnoemen die je hebt geleerd. Schrijf alleen op wat voor jou werkt – niet iedereen vindt tekenen rustgevend!
Blijf in contact met je herstelgemeenschap
Ga naar steungroepen, twaalfstapsgroepen, en (heel belangrijk) nazorggroepen. Je kunt je gevoelens kwijt bij mensen die het echt begrijpen. In de nazorg krijg je de kans om gezonde oplossingen uit te werken.
Probeer om contact te leggen met de mensen die je hebt leren kennen tijdens de behandeling en andere herstelkringen. Elkaar kunnen steunen terwijl je omgaat met een eetstoornis is echt van grote waarde. En als je regelmatig contact houdt, is het veel gemakkelijker om elkaar te bereiken als je in een crisis zit.
Houd een maaltijdplan bij als dat nodig is
Maaltijdplannen in bijzonder stressvolle omgevingen (zoals gezinsvakanties) zijn geweldig, maar misschien wil je ze een tijdje elke dag blijven doen. Dit kan heel nuttig zijn als je moeite hebt om je tijd te structureren. Bespreek het in groepsverband of met je therapeut, en verlaat het plan geleidelijk als dat nodig is.
Neem tijd voor jezelf
De dagboeken en ontspanningsoefeningen die je in je preventieplan opneemt, moeten regelmatig onderhouden worden en uitgevoerd worden. Wat je ook helpt om wat tijd voor jezelf te maken, het is belangrijk. Of dat nu een kopje thee drinken, mediteren of iets anders is.
Het gaat erom dat je weer contact maakt en bij jezelf te rade gaat. Herstel is alleen mogelijk als je verantwoordelijkheid kunt nemen voor je gevoelens. En voor iedereen met een eetstoornis kost het wat moeite om erachter te komen wat die gevoelens zijn.
Heb geduld met jezelf – herstel is moeilijk
Niemand doet dit perfect; dat is gewoon niet hoe het genezen van een eetstoornis werkt. Wees mild voor jezelf als je tegenslagen ervaart. Ook weet je misschien niet altijd wat het beste voor jezelf is. Daarom moet je je preventieplan bespreken met je behandelaarteam.
Elke keer dat je weer opstaat en doorgaat, doe je iets geweldigs voor je herstel. Probeer elke kleine overwinning te bevestigen, want ze zijn echt ongelooflijk. En hoe meer tijd je in die mentaliteit doorbrengt, hoe meer je zult zien hoe waar dat is.
