Vinden van vrede en voldoening als het leven rommelig is
Tevredenheid, net als een evenwichtig leven, verschijnt niet op magische wijze op een ochtend als je je ogen opent. Het leven is niet perfect. Mensen zijn niet perfect. Soms kun je je omstandigheden niet veranderen, maar je hebt wel controle over je keuzes. Je kunt andere mensen niet veranderen, maar je kunt wel het werk doen – diep in jezelf. Soms gaat dat innerlijke werk over loslaten en weglopen. Het betekent erkennen en vrede sluiten met dat wat niet zal veranderen – zoals het feit dat je altijd een eetstoornis of psychische problemen zult hebben waar je aan zult moeten werken.
Waarom worstelen we dus zo erg om innerlijke rust te vinden en vast te houden? Is het daadwerkelijk zo ongrijpbaar? Kunnen we iets doen om dit te verbeteren? Gelukkig zijn er dingen die we kunnen ondernemen.
Mag ik een toverstaf, alsjeblieft?
Zou het niet mooi zijn als we de perfecte beelden die we in ons hoofd hebben, zoals een ideaalbeeld van onze sociale en liefdesrelaties of andere gebeurtenissen, op de een of andere manier op een 3D-printer kunnen afdrukken en in ons leven kunnen importeren?
Als we ons vastklampen aan deze fantastische momentopnamen, gebeuren vaak de volgende dingen:
- We kunnen worden gezien als aanhankelijk en controlerend en kunnen degenen met wie we een relatie willen, wegduwen.
- We kunnen proberen situaties te forceren en ons zo afsluiten voor nieuwe of betere kansen.
- We blijven langer dan nodig in slechte en onveilige situaties en als we eruit komen, kunnen we in meer van dezelfde situaties terechtkomen.
- We kunnen excuses maken voor onszelf of anderen ondanks duidelijk bewijs dat dit slecht voor ons is.
- We kunnen aannemen dat anderen zich precies zo voelen als wij, zonder naar hen en hun behoeften te vragen en actief naar hen te luisteren.
- We zetten mensen op voetstukken waarvan ze zeker zullen omvallen omdat ze niet aan onze verwachtingen kunnen voldoen.
Wat doe je met ‘grote’ gevoelens waarvan je denkt dat ze niet mogen?
Wanneer onze fantasieën over ‘het geweldige leven’ niet verwezenlijkt worden, of wanneer de perfecte relaties waar we naar verlangen niet uitpakken zoals we zouden willen, kunnen we ons
- Teleurgesteld en ontevreden voelen
- Eenzaam en onbegrepen voelen
- Hulpeloos en bang voelen om de controle te verliezen
Het bovenstaande kan ervoor zorgen dat we ons schuldig en boos voelen, omdat we op een bepaald niveau erkennen dat we het onszelf aandoen en dat het niet de schuld van de ander is.
Als onze eetstoornissen ons achtervolgen
Veel mensen met eetstoornissen keren hun negatieve gevoelens naar binnen; ze reageren het op zichzelf af. Als je een verstoorde relatie hebt met eten, eten en verzorging, kan je ‘go-to’ zijn om jezelf te straffen door jezelf uit te hongeren (als je Anorexia hebt, weet je waar ik het over heb). Je kunt proberen je gevoelens te begraven door eetbuien. Dit kan ertoe leiden dat je je extra schuldig en beschaamd voelt, waardoor je jezelf ‘zuivert’ door over te geven. (Mensen met boulimia weten hoe dit is.) We moeten er vrede mee hebben dat we het niet elke keer goed doen en dat we het altijd opnieuw kunnen proberen.
Geheimhouding is gevaarlijk
Als je in behandeling bent geweest voor je anorexia, boulimia of andere verstoorde eetgewoonten, dan weet je dat degenen van wie je houdt en die van je houden en om je geven waarschijnlijk bezorgd en zelfs teleurgesteld zullen zijn als ze merken dat je een terugval hebt gehad. Zelfs dit aan jezelf toegeven kan moeilijk zijn. Je kunt het rationaliseren. Je kunt excuses verzinnen. Je kunt jezelf en anderen beloven dat je zult stoppen zodra (vul in wat voor reden dan ook voor jou geldt).
Dus, hoe gaan we dit oplossen?
- Zoek ondersteuning
Omgaan met een eetstoornis gaat niet alleen over wat je eet, wanneer je eet of hoeveel je eet. Je moet de onderliggende problematische relaties, gedachtepatronen, trauma’s en copingmechanismen onderzoeken. Je kunt dit niet alleen! Het is belangrijk om begeleiding, therapie en revalidatie te krijgen die gericht zijn op mensen met eetstoornissen.
Misschien heb je een klinische behandeling nodig in een kliniek zoals IMANI. Hier krijg je niet alleen begeleiding die je helpt om de problemen bij de wortel aan te pakken, maar krijg je ook psychosociale ondersteuning van ervaren en goed opgeleide revalidatiewerkers. Naar de kliniek gaan (of ernaar terugkeren) is geen teken van falen of zwakte. Het betekent dat je het inzicht en de kracht hebt om toe te geven dat je hulp nodig hebt.
Voor je eetstoornis kan het nuttig zijn om een twaalfstappenprogramma bij te wonen. Sommigen van ons gaan ook naar andere twaalfstappengroepen om om te gaan met verslavingen en gedragingen aan alcohol, drugs, gokken of seks.
- Versnelling inschakelen
Velen van ons worstelen met ‘alles of niets’, ‘zwart-wit’ denken. Dus als je merkt dat je sterke emoties ervaart die niet in verhouding lijken te staan tot de gebeurtenis die ze heeft veroorzaakt, haal dan diep adem, doe een stap terug, drink wat water of excuseer jezelf voor een paar minuten. Stel jezelf deze vragen:
- Ben ik aan het panikeren? Ben ik in staat om alle kanten van de zaak te bekijken zonder overhaaste conclusies te trekken? Kunnen we een middenweg vinden of een wederzijds aanvaardbaar alternatief voor de huidige situatie?
- Wat voel ik echt? Kan ik dat eerlijk communiceren zonder de mensen om me heen de schuld te geven of aan te vallen? (Onthoud dat boosheid een secundaire emotie is. Probeer te voelen wat eronder ligt. Angst? Verlies van controle? Teleurstelling? Irritatie?)
- Wat heb ik nu echt nodig? (Ben Ik hongerig, boos, eenzaam of moe?)
- Hoe kan ik op dit moment voor mezelf zorgen voor ik nodig heb of wie kan ik om steun vragen?
3) Koester jezelf
Veel mensen groeien op met het idee dat eten een middel is om zichzelf te kalmeren, te belonen en te straffen, afhankelijk van de situatie. Als ik gelukkig ben, vier ik dat met iets zoets te eten. Als ik gestrest ben, troost ik me met eten. Als ik boos ben, verlies ik mijn eetlust of ontzeg ik mezelf lekkere dingen. Als ik bang of gekwetst ben… je snapt het wel!
De maatschappij ondersteunt deze ongezonde manier van eten. Denk maar aan een verjaardagsfeestje, een begrafenis, een diploma-uitreiking, een bruiloft, een filmavond met je bestie, de eerste avond alleen na een rommelige scheiding.
Kun je vooruit plannen voor je slechte/droevige/gekke/blije dagen?
Je moet manieren vinden om jezelf te koesteren, te belonen, te troosten en te verzorgen waar GEEN voedsel aan te pas komt. Deze moeten niet alleen voor slechte/droeviege/gekke/blije dagen zijn, maar moeten deel uitmaken van je regelmatige zelfzorgroutines. In feite zou je je hierin zo vaak moet verwennen dat ze spontaan in je opkomen wanneer we geconfronteerd worden met grote emoties!
Je zintuigen stimuleren of kalmeren
- Maak een scan van je hele lichaam en voel waar je stress met je meedraagt. Span je spieren een paar seconden in sets aan en ontspan al je spieren, van je hoofd tot je tenen. Heb je een langere lichaamspauze nodig?
- Vermoei je ogen door rond te kijken en alle rode, blauwe of gele dingen te tellen.
- Luister naar alle verschillende geluiden die je kunt horen en waar ze vandaan komen. Hoe voel je je door deze geluiden? Kun je/moet je er iets aan veranderen? Zou je muziek aan/uit kunnen zetten, harder/zachter?
- Heb je dorst of honger? Drink iets kouds of warms – concentreer je op de smaak en het gevoel ervan in je keel en mond.
- Wat ruik je in je omgeving? Moet je een raam of deur openen of sluiten? Heb je kalmerende of verkwikkende aromatherapeutische oliën? Misschien een favoriete handcrème of roomspray?
- Omarm dankbaarheid
- Begin een dagboek over dankbaarheid
Koop een blanco dagboek. Versier het met een collage van dingen die je leuk vindt of een foto die betekenis heeft of je inspireert. Test alle pennen in de kantoorboekhandel. Kies er een (of veel!) die ‘goed voelt’. Reserveer deze alleen voor je dagboek. Schrijf in het voorste gedeelte elke dag minstens 3 dingen op waar je dankbaar voor bent.
Teken op de achterkant drie kolommen. Maak in de eerste een lijst van alle dingen waarvan je in je leven hebt genoten. Markeer in de tweede kolom de dingen die je opnieuw zou willen doen. Denk na over mogelijkheden die je voor jezelf zou kunnen creëren om deze dingen te doen. Vink ze in de derde kolom af als je ze doet en zet de datum ernaast.
- Schrijf elke 100 dagen je eigen ‘Troonrede’ rapport
Schrijf jezelf brieven waarin je jezelf specifieke feedback geeft over dingen die je goed hebt gedaan/overwonnen/opgelost.
Plan lichaamspauzes – stretch, doe wat diepe ademhalingsoefeningen. Drink wat water. Ga een stukje wandelen – al is het maar naar een andere kamer in huis. Doe een bodyscan voordat je je gewone activiteiten weer oppakt. Rek je uit en doe weer wat ademhalingsoefeningen!
Stel regelmatig alarmen in voor wakker worden, etenstijden en medicatie. Zet ook een alarm een uur of een half uur voor het slapengaan. Dim de lichten, zet je apparaten uit en maak je klaar om naar bed te gaan. Schrijf in je dankbaarheidsdagboek en blader door de lijst met dingen waar je van genoten hebt. Kijk of er dingen zijn die je de volgende dag opnieuw zou kunnen doen.
- Vind redenen om anderen te vieren
Eenzaamheid en isolement zijn een wereldwijd probleem voor de geestelijke gezondheid. Dit geldt nog meer in deze tijd van de COVID-19 pandemie. Eén manier om eenzaamheid te overwinnen is door anderen de hand te reiken. Maar niet om te klagen over eenzaamheid! Bevestig anderen zoals je zelf bevestigd wilt worden. Het is vaak gemakkelijker om het goede in anderen te vinden dan in jezelf. Maar hoe meer je je richt op het vinden en vieren van anderen, hoe makkelijker het zal worden om die positieve delen in jezelf te herkennen en te vieren.
