Veelvoorkomende misvattingen over eetstoornissen kunnen veel schade aanrichten. Enkele van de meest voorkomende en herhaalde mythes worden hieronder opgesomd en ontkracht.
Eetstoornissen zijn een keuze voor een levensstijl
Niemand kiest ervoor om een eetstoornis te hebben. Vaak denken mensen die aan een eetstoornis lijden eerst dat ze keuzes maken over hun eigen levensstijl, om er vervolgens achter te komen dat ze volledig verslaafd zijn geraakt aan hun ziekte. Anorexia, boulimia en eetbuien kunnen niet worden gestopt simpelweg omdat iemand daartoe besluit. Als dat waar zou zijn, zouden mensen dat wel kunnen als ze met ernstige gevolgen worden geconfronteerd.
Eetstoornissen zijn niet schadelijk
In feite kunnen eetstoornissen ongelooflijk schadelijk en zelfs dodelijk zijn. Ze kunnen hormonale en neurologische onevenwichtigheden veroorzaken en verstrekkende gevolgen hebben voor bijna elk systeem en orgaan in het menselijk lichaam. En omdat ze zich blijven ontwikkelen, consumeren en dicteren ze uiteindelijk elk facet van het leven van een lijder. Vaak kunnen mensen geen baan houden, geen relatie onderhouden of doorgaan met school omdat hun aandoening zoveel tijd en energie kost.
Families hebben schuld aan eetstoornissen, vooral ouders
Er zijn altijd meerdere oorzaken voor deze gecompliceerde ziekten, waaronder andere psychische aandoeningen, trauma’s, stressvolle levensgebeurtenissen en media-invloeden. Sociale ervaringen buitenshuis, zoals pesten op school, kunnen ook een grote rol spelen. Er is ook sterk bewijs voor biologische aanleg voor het ontwikkelen van eetstoornissen, maar er zijn geen onderzoeken die een verband hebben gevonden tussen specifieke opvoedingsstijlen en de incidentie van deze ziekten.
Je kunt alleen een eetstoornis ontwikkelen als je vrouw, blank, middenklasse en waarschijnlijk nog tiener bent.
Eetstoornissen discrimineren niet. Naarmate het begrip van deze ziekten groeit, voelen steeds meer mensen zich op hun gemak als ze met hun problemen naar buiten komen. We zien een toename van het aantal diagnoses van eetstoornissen in verschillende leeftijdsgroepen, bij mannen en transseksuelen en bij tal van verschillende individuen.
Je kunt zien of iemand een eetstoornis heeft door alleen maar naar hem te kijken
Voor veel mensen is Anorexia nog steeds de enige eetstoornis die ze kennen. Hierdoor denken ze dat tenzij iemand ernstig ondergewicht heeft, hij of zij onmogelijk aan een eetstoornis kan lijden. Anderen begrijpen misschien dat dwangmatig overeten ook deel uitmaakt van deze groep aandoeningen, maar denken dan dat tenzij iemand er erg onder- of overgewicht uitziet, hij of zij geen probleem heeft.
In werkelijkheid is het heel goed mogelijk dat mensen met een normaal lichaamsgewicht worstelen met een eetstoornis. Ieders fysiologie is anders, dus iemand met anorexia kan er heel gezond uitzien. En de eet- en zuiveringscycli van boulimia’s veroorzaken meestal enorme verstoringen in hun leven, maar zorgen ervoor dat ze binnen een normaal gewicht blijven.
Eetstoornissen zijn niets anders dan een schreeuw om aandacht
Zowel leken als medische professionals kunnen in deze mythe geloven, wat het zoeken van hulp erg moeilijk kan maken. Eetstoornissen zijn ernstige psychische aandoeningen en zonder behandeling en ondersteuning herstellen mensen er zelden van.
Vaak wordt de ziekte pas gediagnosticeerd als het al vrij ver gevorderd is, omdat veel mensen ze beschouwen als een schreeuw om aandacht of zelfs als een normale levensfase. Veel onderzoek toont echter aan dat een vroege diagnose en interventie een eetstoornis kunnen verkorten en de gevolgen ervan kunnen verminderen. Naarmate het begrip van de aandoening zich verspreidt, zullen hopelijk meer mensen eerder behandeld worden.
Herstel van een eetstoornis is niet mogelijk
Zoals hierboven vermeld, is het mogelijk om te herstellen van een eetstoornis. Niemand kan het alleen, maar door hulp te zoeken kan de voortgang van de ziekte worden gestopt en kan genezing beginnen. Lijders moeten de rest van hun leven echter rekening houden met hun ongeordende gedachtepatronen en gedrag om een terugval te voorkomen. Het hebben van deze ziekte is niet hetzelfde als het breken van een been – mensen kunnen genezen, maar ze moeten altijd prioriteit geven aan het onderhouden van hun herstel.
Andere manieren om het herstel vol te houden zijn het vinden van steungroepen en contact leggen met anderen die soortgelijke worstelingen hebben meegemaakt, en individuele of groepstherapie. Regelmatige gesprekken met psychiaters en diëtisten kunnen ook heel nuttig zijn. Herstel van een eetstoornis is zeker mogelijk – maar het vergt ook zeker werk.
